shadow

shadow to moje ulubione słowo z języka angielskigo. być może dlatego, że brzmi tak dźwięcznie, być może dlatego, że jest mi takie bliskie. bo cień to przecież coś, co nie opuszcza nas nigdy. kiedy zgasi się światło, on nadal jest. tyle, że niewidoczny. zupełnie jak wspomnienia.
przeszłość jest jak cień, który zawsze gdzieś za nami jest.. widzimy ją, wspominamy.... wspomnienia to chyba najgorsza rzecz pod słońcem... i wcale nie dlatego, ze nie da sie z nimi uprawiać seksu..... ale dlatego, ze po prostu bolą....
...przeszłość...
przeklęta.
ileż to razy miałam z nią zerwać? porzucić ją? ale czy się da?
bo przecież całe moje życie jest tylko przeszłością.
pogubiłam się.

są takie momenty, że wszystkiego się odechciewa.... dosłownie wszystkiego. właśnie teraz dosięgło mnie poczucie beznadziei. czemu? bo znowu wszystko mi sie wali. jest tyle rzeczy, które chciałabym z siebie wyrzucić... wykrzyczeć prosto w twarz... tyle rzeczy chciałabym powiedzieć i sobie ulżyć.... jest tyle tajemnic.... tyle sekretów..... nie wiem ile jeszcze wytrzymam z tym wszystkim. czuje się sama wśród tłumu... krzyczę, ale nikt mnie nie słyszy. przyjaźń? nie ma bardziej fałszywego związku, miłość? to tylko lek na samotność dwojga ludzi... rodzina? i tak większość się rozpadnie... nie ma miejsca na wartości w erze zakłamania, obłudy i smutku....

a obiecywałam sobie, że będzie inaczej. miało być inaczej. mialo nie być tak.

nieuniknione nadeszło.

w ciągu zaledwie jednego tygodnia osoby, które kochałam, które ceniłam odwróciły się ode mnie. co prawda nie wszystkie, ale jednak. dlaczego?

...bo chciałam być wporządku...


i przez to powoli otaczam się cieniem.